10. rocznica odsłonięcia i poświęcenia pomnika. Delegacja samorządu oddała hołd ofiarom niemieckiego obozu

Po raz dziesiąty uczciliśmy odsłonięcie Pomnika Upamiętniającego Ofiary Niemieckiego Obozu, zlokalizowanego w latach 1940-1943, w Konstantynowie Łódzkim. Oddaliśmy hołd zmarłym więźniom. W tym roku, ze względu na stan epidemii, kwiaty pod pomnikiem złożyła wyłącznie delegacja konstantynowskiego samorządu. Na chwilę modlitwy pod pomnikiem zatrzymali się: przewodnicząca Rady Miejskiej Jadwiga Czekajewska, burmistrz Robert Jakubowski i zastępca burmistrza Łukasz Napieralski.

Lager in Konstantinow 1940-1943

Lager in Konstantinow został założony 5 stycznia 1940 r. przez Niemców. Więzieni w nim Polacy pochodzili przede wszystkim z Wielkopolski. Niemcy, oprócz masowych publicznych mordów, wyrzucali Polaków nocą z ich wiosek, miast i miasteczek, obsadzając te tereny Niemcami. Tak powstała nowa forma rugów, stosowana przez 123 lata. Wyrzucanych Polaków (rodziny trzypokoleniowe) umieszczano w niemieckim obozie w Konstantynowie Łódzkim przy ul. Łódzkiej 27.

Od 5 stycznia 1940 r. do kwietnia 1941 r. pobyt w obozie wyrzucanych polskich rodzin był względnie krótki, gdyż transportowano je do tzw. Generalnego Gubernatorstwa. Od kwietnia 1941 r. transporty do GG wstrzymano, a Polaków przebywających w obozie zamknięto na nieokreślony czas bez kontaktu ze światem zewnętrznym.

Warunki obozu nie były dostosowane do więzienia tysięcy Polaków. Ogromne hale: zimą nieogrzewane, okna bez możliwości otwierania, brak kanalizacji, wody bieżącej, opieki lekarza, brak leków, podstawowej higieny (jedna latryna), głodowe racje żywnościowe, spanie na gołej podłodze, na cemencie, z odrobiną słomy (sieczki) ¬ siedlisko robactwa. Były to typowe warunki ludobójstwa Polaków. Tak została zaplanowana przez Niemców zagłada narodu polskiego. Choroby: żołądkowe, jelitowe, nerek, uszu, zapalenie opon mózgowych, gruźlica, szkarlatyna, biegunki i dur brzuszny były powszechne.

Po jednej z masowej epidemii Niemcy, żeby zatuszować swoje ludobójstwo na Polakach przed opinią publiczną, od strony ulicy wykonali dodatkowe ogrodzenie ze sztachet o wysokości około 2 m, a okna zamalowali białą farbą, której ślady są widoczne do dzisiaj. Natomiast od strony pól był płot z drutu kolczastego i wartownicy z karabinami.

Do obozu przyjeżdżały niemieckie komisje, które kwalifikowały dzieci polskie po ukończeniu 14. roku życia na przymusowe roboty do Niemiec. Śmiertelność i wywóz dzieci polskich zmniejszały stan osobowy więźniów. W ten sposób Niemcy wygospodarowali wolną halę, na której zorganizowali pracę dla nieletnich i starców przy produkcji butów ze słomy dla żołnierzy niemieckich walczących na froncie wschodnim.

Według IPN, obóz niemiecki w Konstantynowie Łódzkim (Lager in Konstantinow) dla Polaków trwał od 5 stycznia 1940 r. do 16 sierpnia 1943 r. Był jednym z najcięższych obozów niemieckich, wg IPN ¬ GKBZNPNP, w którym zginęło najwięcej polskich dzieci i starców zamęczonych głodową śmiercią. Więźniowie przebywali w nim ponad dwa lata, w nieludzkich, zbrodniczych warunkach, co zostało potwierdzone śledztwem prowadzonym przez Główną Komisję do Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce.

W Konstantynowie Łódzkim zginęło także wielu mieszkańców powiatu średzkiego. Ilu dokładnie, tego nigdy się nie dowiemy.

Opracowała: Marianna Grynia, prezes Społecznego Komitetu ds. Budowy Pomnika Polskich Ofiar Niemieckiego Obozu w Konstantynowie Łódzkim.

Źródło: Gmina Konstantynów